Do gotowania ciasta należy używać naczynia szybko rozgrzewającego się (aluminiowego). Naczynie ma być duże, szerokie, z pokrywą. Wodę do gotowania ciasta posolić, ciasto wrzucać na wrzącą wodę, niewiele na raz, gdyż wtedy (zwłaszcza knedle i pierogi) łatwo się rozgotowują. Ciasto krajane w drobne kawałki (kluski, makaron) zagotować na bardzo silnym ogniu, a gdy ciasto podpłynie ku górze i straci zapach surowizny, odcedzić, przelać dużą ilością ciepłej wody, aby nie skleiło się, wyłożyć na ogrzany półmisek, zaraz polać tłuszczem i postawić pod przykryciem na naczyniu z wrzącą wodą. Większe kawałki ciasta, jak pierogi, zagotować raz na silnym ogniu, knedle zaś z dodatkiem surowych owoców po zagotowaniu na silnym ogniu dogotować na słabszym. Bardziej delikatnych ciast, jak leniwe pierogi, kluski francuskie, po ugotowaniu nie przelewać wodą, bo łatwo opadają. Dlatego też ciasta te muszą być polane większą ilością tłuszczu, aby się nie zlepiły. Dalej postępować tak jak z każdym innym ciastem.

Jeżeli podajemy kluski, makaron lub łazanki do zup podprawianych, gotujemy je w zupie. Jeżeli zaś mają one stanowić dodatek do rosołu lub innej zupy klarownej, należy ugotować je w osolonej wodzie, przelać wodą, włożyć do wazy, zalać rosołem i natychmiast podawać.

Potrawy z ciasta gotowanego są bardzo rozpowszechnione. Kluski mogą stanowić dodatek do zup, mięsa z sosem, sera, mleka. Osobne danie z klusek należy zawsze podawać z sosem, gdyż ułatwia to przełykanie ciasta. Z ciasta gotowanego można też przyrządzać pożywne desery z owocami (pierogi, knedle, makaron zapiekany), które doskonale uzupełniają niedobory witaminowe i mineralne białej mąki.