Bardzo zbliżone do sposobu podprawiania jarzyn jest podprawianie sosów.
Podstawę sosu stanowi mała ilość esencjonalnego wywaru z jarzyn, grzybów lub owoców i podprawa przyrządzona według jednej z ogólnie znanych technik. Rozróżniamy więc sosy podprawiane zawiesiną mąki ziemniaczanej w wodzie, zawiesiną mąki w śmietanie; podprawiane zasmażką lub połączeniem zasmażki na maśle i śmietany. Do sosów tych zaliczamy: sos pomidorowy, grzybowy, koprowy, chrzanowy, ogórkowy, cebulowy i sosy słodkie owocowe lub mleczne. W sosach tych czynnikiem zagęszczającym jest mąka rozklejona z płynem lub smażona z tłuszczem, który wzmaga śliskość rozklejonej mąki i ułatwia przełykanie sypkich i dławiących potraw węglowodanowych. Do innej kategorii należą sosy przyrządzone na żółtkach ucieranych z olejem (majonez) lub żółtkach z masłem (sos holenderski), albo żółtkach ze śmietaną. Sosy te są znacznie droższe i technika ich przyrządzania mniej rozpowszechniona. Używa się ich do zimnych zakąsek, sałat warzywnych i mięsnych lub — jak sos holenderski — do mięs po angielsku i ryb gotowanych.

Dodatek sosu do potrawy zaostrza jej smak, ułatwia przełknięcie, wzbogaca potrawę w składniki witaminowe i mineralne i znacznie zwiększa jej wartość energetyczną. Sosów używa się do:
1) potraw mącznych, jak kasze, kluski, fasola, ziemniaki; 2) do mięs zwłaszcza z wody; 3) do wszelkiego rodzaju sałat.