Możliwość wykonywania rozległych ruchów rękami we wszystkich kierunkach dają nam zdrowe stawy barkowe. Ale to właśnie ich wszechstronne możliwości sprawiają, że narażenie na niewielkie codzienne urazy jest większe niż w przypadku innych stawów. Ktoś, kto nie miał nigdy problemu z bolesnym barkiem, nie zdaje sobie pewnie sprawy, że wykonanie nawet prostej czynności, jak założenie na siebie płaszcza, graniczy wtedy z cudem. Dźwiganie ciężkich przedmiotów, częste ruchy podnoszenia ramion mogą spowodować przeciążenie mięśni i ścięgien barku.

W lżejszych przypadkach warto próbować pomóc sobie samemu Na szczęście mniej groźne urazy barku goją się same. Jeśli czujemy, że zaszkodził nam jakiś uraz czy przeciążenie, warto na 15 minut przyłożyć na bolące miejsce zimny okład i powtarzać ten zabieg wielokrotnie w ciągu dwóch dni. Gdy ból już się zmniejszy, wtedy to ciepłe okłady pomogą rozluźnić bolące mięśnie. W pierwszym momencie należy koniecznie unikać ruchów nasilających ból. Można skorzystać z pomocy znanych i dostępnych leków, takich jak aspiryna lub ibuprofen, które zmniejsżają stan zapalny. Dopiero po kilku dniach chory bark zacząć delikatnie pobudzać do ruchu.

Najczęstszymi rodzajami urazów są: zapalenie kaletki maziowej, czyli otaczającej staw torebki wypełnionej płynem maziowym, zapalenie ścięgien stawu czy zerwanie któregoś, spowodowane ostatecznie przedłużającym się i nie leczonym stanem zapalnym lub nagłym upadkiem. Miałem nadzieję, że ta ostatnia możliwość nie wchodziła w grę w przypadku mego pacjenta. Dominującym objawem jest ból podczas ruchów ramienia. Najważniejszą sprawą jest wtedy nie lekceważenie tego objawu i przede wszystkim zaprzestanie treningu.

Typowe zdjęcia rentgenowskie pozwalają wykryć ewentualne zwichnięcia, złamania, zmiany zapalne w stawie czy obecność złogów wapniowych. Do bardziej swoistych badań należą: artrografia, czyli zdjęcie wykonane po wcześniejszym podaniu do wnętrza stawu środka kontrastowego, badanie ultrasonograficzne i rezonans magnetyczny.

Staw barkowy

Staw barkowy jest dużym stawem, wzmacniają go cztery mięśnie i ich ścięgna, tworzące tzw. pierścień rotatorów barku. Mięśnie łączą kość ramienną z łopatką i sprawiają, że głowa tej kości prawidłowo obraca się w panewce stawu. Z urazami barku do ortopedów trafiają najczęściej sportowcy. Większość urazów udaje się leczyć prostymi lekami przeciwbólowymi i ćwiczeniami. Niektóre wymagają jednak leczenia chirurgicznego.

Nie tylko sportowcy uprawiający takie dyscypliny jak tenis, pływanie, koszykówka, rzuty piłką miewają problemy z przeciążeniami i urazami barku. Także osoby starsze właśnie z racji wieku mają większe ryzyko uszkodzenia mięśni i ścięgien barku. Po czterdziestce obniża się zawartość kolagenu w ścięgnach i mięśniach, częstsze są stany zapalne, zwiększa się odkładanie soli wapnia, a wpływ niezauważalnych mikrourazów, które zdarzać się mogą każdego dnia, zaczyna dawać o sobie znać. Zagrożone są też osoby wykonujące prace związane z częstym unoszeniem rąk ponad głowę, np. prace malarskie.

Jeżeli ból barku uniemożliwia poruszanie,a nawet jest mniej dokuczliwy, ale za to długotrwały i nie ustępuje przez tydzień, zwróćmy się do lekarza, bo może to oznaczać poważniejsze uszkodzenie stawu barkowego. Lekarz zaleci odpowiednie ćwiczenia lub leki, które mogą być wstrzykiwane w okolicę stawu. W przypadku wątpliwości co do przyczyny bólu, wyjaśnienie przynieść może choćby zwykłe zdjęcie rentgenowskie chorego stawu, ewentualnie bardziej skomplikowane badania obrazujące.

Co oznacza nocne drętwienie ręki

„Po obudzeniu często mam kłopot z cierpnącym przedramieniem. Czy to może sygnalizować jakąś chorobę?”

Jeśli dolegliwości występują każdego ranka, trzeba iść do lekarza rodzinnego. Przyczyną mrowienia mogą być zmiany zwyrodnieniowe w odcinku szyjnym i piersiowym kręgosłupa. Lekarz zleci wykonanie rentgena kręgosłupa. Jeśli diagnoza się potwierdzi, aby zlikwidować drętwienie, najlepiej poddać się fizyko- lub krioterapii (leczenie zimnem). Pomoże też noszenie kołnierza ortopedycznego. Kołnierz taki musi dobrać ortopeda, do którego trzeba mieć skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu.

Przy tego typu dolegliwościach doradzam też używanie specjalnie profilowanej poduszki, którą można kupić w sklepach ze sprzętem ortopedycznym.

Lekarz badający panią powinien wykluczyć inne schorzenia, np. cukrzycę, która powoduje zmiany w nerwach czuciowych i ruchowych, co m.in. daje właśnie efekt drętwienia
kończyn. Uczuciem cierpnięcia dłoni i palców objawia się też tzw. zespół cieśni nadgarstka. Do tego schorzenia przyczynia się m.in. częste korzystanie z klawiatury komputera. Czynność ta obciąża ścięgna i mięśnie ręki, które uciskając nerw w ręce, powodują jej drętwienie i ból. Rano szybką ulgę przynosi opuszczenie ręki  i wstrząsanie nadgarstkiem oraz palcami.