Kalarepę jadamy jako młodą roślinę, najlepiej wraz ze zdrowymi liśćmi, bo dopiero wtedy mamy naprawdę bogactwo składników odżywczych. I tak „jabłka” kalarepy mają ślady witaminy A, a liście— 10 000 j.mn. i odpowiednio witaminy B1 — 60 i 60 ng, witaminy B2 — 60 i 50 ng, witaminy C — 30 i 50 mg, witaminy PP — 0,5 i 136 ng, witaminy E — 0 i 2 ng, wapnia — 40 i 300 mg, fosforu — 120 i 320 mg, magnezu — 15 i 75 mg.

Tabela Skład chemiczny kalarepy

Składniki	Zawartość w 100 g części jadalnej	Składniki	Zawartość w 100 g części jadalnej
Woda	90,0 — 92,7 g	Fosfor	44,2 —55,0 mg
Białko	1,6- 2,3 g	Chlor	57,0 mg
Tłuszcz	0,10 g	Jod	1,4 ng
Cukrowce	3,9 — 5,6 g	Karoteny	0,15 — 0,45 mg
Błonnik	0,98— 1,26 g	Witamina B1	0,022— 0,070 mg
		Witamina B2	0,039— 0,05 mg
Związki nieorganiczne	0,89— 1,00 g
Sód	3,0 — 32,0 mg	Kwas pantotenowy	0,1 mg
Potas	340,0 —500,0 mg
Magnez	48,0 mg	Kwas nikotynowy	1,04 — 2,62 mg
Wapń	46,0 — 90,0 mg	Witamina B6	0,097— 0,12 mg
Mangan	0,11 mg	Kwas foliowy	0,0083—0,010 mg
Żelazo	0,6 — 1,2 mg	Witamina C	28,0 —61,00 mg
Miedź	0,14 mg	Kwas szczawiowy	7,0 —31,0 mg

Hyzop lekarski — w czerwcu i sierpniu ścina się łodygi wraz z liśćmi i pączkami kwiatowymi tuż przed kwitnięciem Hyzop ma miły zapach i słodkawy smak. Używamy go w stanie świeżym lub suszonym (drobno posiekane listki) do ziemniaków gotowanych i smażonych, do sałatek i surówek wielowarzywnych dość oszczędnie, by nie zdominował smaku potrawy.

W ziołolecznictwie hyzop ma znacznie większe zastosowanie np. przy nadmiernej potliwości (napary), zapaleniu migdałków, dziąseł, śluzówki (napary wraz z szałwią).

Skorzonera często nazywana jest czarnymi korzonkami. W medycynie ludowej nazywa się ją „wężymordem”, a to ze względu na przypisywane temu warzywu własności leku przeciw jadowi żmiji.
Skorzonera była używana jako lekarstwo przeciw jadowi żmiji na długo przed wynalezieniem szczepionki.

Jest bardzo smaczna i na całym świecie obserwuje się wyraźny wzrost spożycia tego warzywa.

Skorzonera ma około 18% cukrowców, sporo soli mineralnych, szczególnie żelaza i fosforu. Zawiera też cenną witaminę E do 6 mg.
W wielu krajach np. Francji; oprócz korzenia zjadane są młode liście. Skorzonera nie jest wrażliwa na zimno, rośnie w niskiej temperaturze i dobrze zimuje w gruncie. Jest zatem dostępna przez cały rok, co jest wielką jej zaletą.

Tabela. Skład chemiczny skorzonery

Składniki	Zawartość w 100 g części jadalnej	Składniki	Zawartość w 100 g części jadalnej
Woda	77,5 — 80,0 g	Żelazo	1,5 — 5,0 mg
Białko	1,00— 2,51 g	Fosfor	50,0 —105,0 mg
Tłuszcz	0,23— 0,50 g	Chlor	31,0 mg
Cukrowce	16,3 g	Karoteny	0,019— 0,020 mg
Błonnik	2,27— 2,30 g	Witamina E	6,0 mg
		Witamina B1	0,070— 0,15 mg
Związki nieorganiczne	0,99 g	Witamina B2	0,020— 0,050 mg
Sód	5,0 mg
Potas	240,0 —400,0 mg	Kwas nikotynowy	0,30 — 0,40 mg
Magnez	23,0 mg	Witamina C	3,0 — 5,0 mg
Wapń	46,0 — 60,0 mg